Bitoriano Gandiaga

Literatur idazlanak

ELR-1^

Susmoak edo begiak baiño ezagutu al ezin zaitualako.
Nire itzak, zeu izandako, zeure azpiko ta zeure usain gabeko orbelak legez,
neure usain gabeko orbelak diralako,
sasietan katiatutako ardien ule-maluten antzekoak diralako.
Susmoak edo begiak baiño ezagutu al ezin zaitualako;
itza, barruan su izandako, txingar baten ke apur bat baiño ez dalako, txingarren usaiñik eta berorik gabeko ke apur bat baiño ez dalako,
aldiko neu bakoitzaren arnas apur bat baiño ez dalako,
gauzarik emon ezin leikelako,
larri zaar baten asperen-zizpuru aizezko bat baiño ez dalako.
Zuzen edo oker, garbitasun-gurari aundi batez urten dau, apalkiro beti, malko on batek legez.
Aize-erroten ostean gelditu dira erraldoiak, aize-errota diruditen aien ostean erraldoiak ba-diralako,
susmoak baiño ikusi ta ezagutu al ezin ditualako,
itzak-ezin-artuzkoak diralako,
geure bizitzako malko bat legezkoak diralako,
susmoak baiño ikusi ta ezagutu al ezin ditualako.


________________

ELRP^

Porque no te puede captar más que la intuición o la mirada...
Porque mis palabras son (como tus marchitas hojas, abandonadas a tus pies, que no huelen a tu efluvio, y que, sin embargo, fueron entraña de tu vida)
mis propias hojas marchitas, que no huelen a mí,
porque son como mechones de lana de oveja enredados en las zarzas,
porque no te puede alcanzar sino la intuición o la mirada;
porque la palabra no es más que un ápice de humo de la brasa (antes, fuego en la entraña), un adarme de humo sin el olor y el calor de la brasa.
porque no es más una miaja de aliento de mi yo en cada momento,
porque la palabra es incapaz de recrear el objeto,
porque no es más que un suspiro que emana de una vieja angustia.
Erguida o encorvada, mano siempre con un auténtico anhelo de pureza, siempre humildemente, como una honesta lágrima.
Quedaron los gigantes tras los molinos de viento, porque -detrás de aquellos que parecen molinos de viento- existen gigantes, aunque no los pueda captar sino la intuicón o la mirada,
porque son imposibles de aprisionarlos en la palabra,
porque son una lágrima de nuestra vida,
porque no los puede sorprender y alcanzar sino la intuición.

Gaia 1: Idazlea
Gaia 2: Poesia
Azpi-gaia: Idazlea: Hitza
Edizio kritikoa: Paulo Agirrebaltzategi
Gipuzkoa.net-aren logoa