Literatur idazlanak
HGB-2^
Txakolindun, etzazu
atertu txakolinik.
Bota berriz ere,
«gutxi ta sarri», segi
sarri, batez ere.
Txispaz. Ea txispa.
Bai, txispaz. Halaxe.
Edan alaitu arte, (1)
kantuan hasi arte,
bertsotan ekin arte,
poza dihoan arte,
neke-mordoekin
nahi ta ezin dugun
mahats gordinarekin
ontzen dugun etxeko
ardoaren poza,
txispaz dihoan arte, (2)
lotan daudenenganaino;
ze goizaldea da,
edo goizalde behintzat
izan behar lukeen
ordua behinepehin.
Gaua nahi dugu hautsi
bertso berriz
eta hitza askatu
lasaitu dadin noizbaiten,
erten dadin noizbaiten
lizuntzen dihoan
isiltasun espetxetik;
mintza dadin noizbaiten
gure bizi nahi biziz eta
ez hil nahi biziagoz.
Aitor dezan aidean
Euskal Herri bildurtuaren
musua nahi dugula
ezpainetan hartu
eta ezpainez ezpain eraman
—bildurrik gabe jadanik—
egungo amengandik
biharko amengana;
gure pausoen hotsa
nahi dugula etxean
ta, Herrian gure abotsa.
Bota txakokin hori
txispa gaitezen alik,
hil usaina uxa
dezagun aldetik,
albotik, alditik,
betiren beti, Herritik.
Txakolindun, etzazu
atertu txakolinik.
