Literatur idazlanak
L2G^
Hemen natorkizue
gustoz baino katez,
bertsuok ez bait ditut
egin borondatez.
Aspertu-samar nago
koipatsu ta alkatez,
nork erosi uste nau
Rösli triste batez?
Eske eta aginduka
Dioni ta Lastur,
eroskeriaz Pedro,
tratulari maltzur. [I]
A, zer hiruparea,
ijito ta lapur,
zenbait hobek badazau
egur eta idabur*.
Haiek nahi zutenera
nola heldu naizen?
Engainoz ez behintzat
jakinean baizen.
Esango dut zioa
argi bezain ozen:
Gabon-gau bezperea
delakoz, hain zuzen.
Haserreak utzirik,
barkatuz irainak,
lau ditzagun sakostak*,
ordekatu gainak.
Laster izango dugu
nork eman ordainak,
Belendik agur dagi
Jesus Haur lirainak.
Fededunarentzako
a, zer bihozkada!
Kantuan ekiteko
arrazoirik bada.
Emaiogun tokia
pozkidari jada,
zeru-lurrez ari da
Belengo eupada.
Alferrik bideetako
lokatz eta istil,
etxetik irten eta
hauzoz hauzo nabil.
Nahiz ez naizen inondik
bertsolari abil,
geldi ta isil ere
ez nengoen trankil.
Abereak tegian,
hegaztiak kotan*,
kantari merke nator
dohako bertsotan.
Honatx zuei zorion
-agurrez gau hontan:
dezazutela anitz
gozo Gabonotan!
Gogoz kontra hasia
nauzue hitz neurtuz,
hasera bertan garratz
zitalak egurtuz;
halere ihardun-ala
pittinka samurtuz,
azkenean hemen naiz
guztiok agurtuz.
Ospa goraki Gabon
alaitasun handiz,
Belenen gertatua
sarritan onetsiz [ikusiz]. (1)
Gaiten errukiorrak
elkarrentzat guztiz.
Gabon bezaigu jaio
zaigunak, hala biz.
Pedrorekin ihardun naiz
bildotsak nastatzen
horren jakinduritik
zertxobait ikasten
bat zeinen bildotsa den
ez bada oroitzen
zeinahi ardiri dio
errotan ezartzen.
