Literatur idazlanak
ELRL^
Zugan bai argi nagola,
neure Amaren etxea!
Larrosa baten erdian nago
poz eta afoņuz* [usaiņez] betea.
Oi, nire udabarri jaia [udabarria]
garbi Amaren ondoan,
arriskuaren bildurrik gabe,
betiko umetzaroan...
Nire oiņok bein barriroz [barrirokoz]
dabiltz utsik, zuri-gorri;
baserritxuan ebiltzan legez
arantzatik ain urruti.
Ez neban izan kezkarik,
iņoiz, basetxe zarrean,
begi ta biotz nitun aitamen
betiko [urrezko] ardurapean.
Alantxerik nabil gaur be,
lasterka, azkatu, abotsez...,
ezertariko ezturik* gabe,
beti eguzki egunez.
Ementxe gelditu neban
galtzen ioiatan zoruna,
aldi-boladak kendu nai eusten
ume-zorion bakuna.
Ba, munduko samin-ibar-
-pekatu-mendi tartea:
umien senti orban gabea
ondatzen ez dan unea,
zugan bai pozik, argi nagola,
neure Amaren etxea. (1)
