Literatur idazlanak
ELRL^
Aloņa barrenean
bakezko landea.
Errime* Arantzazu
arkaitzen lorea.
Untzuko zil* batean
Praillegei-etxea,
usai-on, barritasun
ta abestiz betea.
Bakartasunez zabal,
ixillez ur loa,
umeak kutun dauke
goiko abaroa,
Andra gozo Birgiņa
babes eta altzoa,
prantziskotar praillea
aitarik naikoa. [I]
Iratzarri, egille,
pozarren dabiltza
giza-gaiez ornitzen
buru ta biotza.
Badauke Arantzazun
nun biztu ametsa,
begiak nun ase ta
nun landu gorputza.
Ikusi mutikuok
adirik zerura.
Jainkoari diņotse
praille izate gura:
"Jauna, zeuretzat nai dot
urtien ederra,
zeu gura zaitut izan
iruntz eta poza" [izar, lora].
Otoi une zuriak
ikast-arloetan.
Apostolu-azkura
gogo-mamiņetan.
Asmo beti jator
ordu garratzetan.
Meza kantatzen dabe,
gabaz, izaretan.
Berreun ume gordiņek
epel, Arantzazun
kabi gorde guria
jakin ta maitasun.
Borondatez badira
bildots eta lurrun
elorriko Amaren [II]
apain, erlus*, lagun.
Jai argi bat barruan,
indarra soiņean,
urre abau asia
adimen gaztean.
Fedearen ezpata
griņazko oianean.
Arima abian beti
gorako bidean.
Ama bear dabela
umeok oraindik?
Amarena badaki
gure Andra Marik.
Aitaki* maite doguz
guk geure aldetik. (III]
Arantzazun badauke
umeok etxerik.
