ELR-1^/ELRL
Zorionaren gabean,
asmamenaren kalean,
kantu bakan [alai] bat dabil errondan
txirtxil batzukin batean.
Zerua zurbilki [zuri eta] urdin.
Aizea ume musuakin [aizea arnas epelakin]. (1)
Andra loredun iretargia
lilluraz eta maite-min.
Gora iretargi zuria!
Gora txirtxillen erria!
Ez beie falta errondariei [errondaiei]
oiñetan ipurtargia.
Gau onen aundi t'epela [ta epela]! (2)
Gau onen ames-txapela!
...Eta kantua zeruraiñoxe
gozo guztia dabela.
ELRL^ [honela jarraitzen du]
Begi garbi goratuak,
begiak eta zeruak,
Andra Mariren abesti batek
bear ebazan lakuak.
Zenbat maitasun-bultzazko!
Zenbat itxaro luzezko!
Gaba guztia kantu beteak
eztiz ase dau oparo.
&mdash"Gizon eta emakumeak,
lan eta eziñen umeak,
gaur beintzat miñik ez leuke bear"&mdash
esaten dau errondeak.
Eta pozaren Jainkoak,
ondo dakiz non gaixoak,
bere eskuekin txukatu ditu (3)
oiñazedunen malkoak.
________________
ELRP^
En la noche de la ventura,
por calles de la fantasía,
ronda una canción singular
con contrapunto de unos grillos.
Plácidamente azul el cielo.
Con faz de niño el viento.
Florida dama luna,
amante, embelesada.
¡Viva la blanca luna!
¡Arriba la comparsa de los grillos!
No falte a los que rondan
la luz de las luciérnagas.
¡Qué noche tibia y amplia!
Y la noche, ¡qué boina
sobre los sueños!
...Y el canto arriba al cielo
con sus góndolas de alegría.