Literatur idazlanak
ELR-1^
Ardien ule-malutak
arantzadun alanbreetan.
Amesak, naiak, biotz ausiak,
eziñaren arkaitzetan.
Lander naroan bizitza zear
min-ageriak bideetan.
Ardien ule-malutak
arantzadun alanbreetan.
Iparra dabil nabarmen.
Gauzak koloka dabiltza.
Bakarrik nabil, gurari erriz,
bidari muker, arrotza.
Diranen leiak arimaraiño
sartu deust larri garratza.
Iparra dabil nabarmen.
Gauzak koloka dabiltza.
Atera dira txoriak
pausoen otsa entzunik.
Estu ta naasi goratu dira
zelai-ertzeko sasitik.
Gaitzak altxatu deusta jorana
biotzeko elorritik.
Atera dira txoriak
pausoen otsa entzunik.
Laster jaso da jorana
miñaren otsak zurturik.
Ta aideratuaz, txoriek goia
atsegindu daben letxik,
poztu naroa, ames gatx baten
lilluraz dakustalarik.
Laster jaso da jorana
miñaren otsak zurturik.
Ta..., nai neuken abarorantz,
iradu* joat, egari.
Bekoki astun barruan, dar-dar,
odol, naikun eta irudi.
Txoriek itzi dituen kimak
alantxik dagoz dantzari.
Ta..., nai neuken abarorantz,
iradu joat, egari.
Txoriak elorrira lez
itzuliko jat ondoren.
Oiñak nun jarri lekurik gabe,
eziña dago atseden.
Gero be miñak altxatuko deust,
naiko dau bakerantz urten.
Txoriak elorrira lez
itzuliko jat ondoren.
________________
ELRL^
Ardien ule-malutak
arantzadun alanbretan. (1)
Amesak eta ioran ausiak
eziñaren arkaitzetan.
Bizi-bideko zidorrak zear
miñ-ageriak nun-naitan.
Ardien ule-malutak
arantzadun alanbretan. (1)
Iparra dabil danean.
Gauzak koloka dabiltza.
Bakarrik nator bidean bera,
neure auzoko arrotza.
Mendi-aldean arimaraiño
sartu ia larri garratza.
Iparra dabil danean.
Gauzak koloka dabiltza.
Txoriak egatu dira
zelai-ertzeko sasitik.
Txoriak arin egatu dira
nire pausuak entzunik.
Miñak jasoten deustaz bertsoak
bihotzeko elorritik.
Txoriak egatu dira
zelai-ertzeko sasitik.
Bertsoak jasoten iataz
miñaren taupak entzunik.
Baina bertsoak -txoriak goia
atsegintzen daben letxik-
bertsoak poztu egiten nabe
jagiten diran unetik.
Bertsoak jasoten iataz
miñaren taupak entzunik.
Arimaren zerupean
bertsoak iabiltaz txori.
bekoki astun barrun jolas
odol, naikun eta irudi.
Zeu nai zitue argia legez,
nekatuen [maite] Andra Mari. (2)
Arimaren zeru pean
bertsoak iabiltaz txori.
Nire bertsuok airean
jira-biratu ondoren,
zeure oiñetan gelditzen dira
dardaraz, zuri, pozarren [eta pozarren]. (3)
Niregan baiño bestela dagoz
zeure usaiñean beratzen,
nire bertsuak airean
jirabiratu ondoren.
Zu alaia zara, Birjin, (4)
argi ta bakez betea
Zugan iñoiz be ez dago ilunik,
iretargi errimea.
Gogo-puntetan daukat zugana
arima bide-zalea
odol, gurari, samin, irudi...
eta amesetak errea.
________________
ELRP^
Mechones de lana de oveja
sobre las púas de los alambres.
En las rocas de lo imposible,
sueños, afanes,
corazones vencidos.
Mi existencia camina por senderos
con mil espectros de dolor.
Mechones de lana de oveja
sobre las púas de los alambres.
El viento norte, desatado.
Tambalean los seres.
Viandante esquivo y solitario,
camino por las tierras del deseo.
El sufrimiento de los seres
me apuñala de angustia.
El viento norte, desatado.
Tambalean las cosas.
Al ruido de mis pasos
los pájaros volaron.
Del zarzal que bordea el prado
los pájaros surgieron
sin orden, asustados.
El dolor levantó mi anhelo
del espino del corazón.
Los pájaros surgieron
al ruido de mis pasos.
Se levantó muy rápido el anhelo
al ruido del dolor.
Y mientras va subiedo
—así como los pájaros
adornaron el cielo—
así me va alegrando,
al verlo fascinado
por un inalcanzable ensueño.
Se levantó muy rápido el anhelo
al ruido del dolor.
Y... vuela presuroso hacia el descanso
que yo quiero lograr.
Tiemblan, en la pesada frente,
la sangre, el deseo, y la fantasía.
Así danzan las ramas
al dejarlas los pájaros.
Y... vuela presuroso hacia el descanso
que yo quiero lograr.
Retornará a mí el anhelo,
y los pájaros al espino.
Retornará, por no posar sus pies
en el descanso, meta inasequible.
De nuevo lo levantará el dolor,
en busca de la paz.
Retornará, de nuevo, a mí,
como al espino vuelve el pájaro.
