Literatur idazlanak
DGA-1^
Esankizunak (1) (+)
arbola-adarrak bezalako dira.
Edozein orri ere aski dut nik
begion gozorako.
Baina nik begi ditut
belarriak ere.
Baina eta arbolak
inork ikusten ez dituen
sustraiak ere baditu.
Inguratzen duen airearen barruan
bizi da haatik
arbola.
Arbola bat bizi dut,
baina nire arbolaren arrazoi bakar naizenik
ez dut sentitzen.
Ez daukat ia beste zeresanik.
Eguzkitan hor dago
burua eta hegoak igurtziz
eulia.
Ia sekula ez dut (+)
esankizun kontreturik.
Ia sekula ez dut
hitzezko oldar bat besterik.
Hautsiko dut oskola
txita batek bezala
eta pio-pio esango dut
bakoitzak nahi duena
ulertu ahal dezan.
Arbolak ez daki
zein orri duen beharren
horregatik ditu
orri guztiak batera
airera jasotzen.
Batzutan iparrak
bestetan hegoak
mugierazten ditu
arbola-hostoak.
Orri batzu bistarago,
besteak ezkutuago;
bistaragoko orriak
ditu erazten lehenago.
Barrueneko hitzak
kanpokoen itzalak
isilagotzen ditu.
Herriko haizea
deitzen genion hegoari.
Erdiko haizea diot deitzen
Herriko haizeari.
Umetan entzunak ditut (+)
hitzik eta urrunenak.
Lehenengo hitz haiek ditut
gehien deragidatenak.
Gure hitzok ez dira (+)
gure zelulen halakoak:
zelulek ez bezala,
hitzik eta sakonenek
deragigute gehien.
_______________
Z03^
Las frases son
como las ramas de los árboles.
Cualquier hoja es suficiente
para el deleite de mi vista.
::::::::::::::::::::::::::
Casi nunca he pronunciado
una frase concreta.
Tan sólo he acertado a pronunciar
ráfagas de palabras.
::::::::::::::::::::::::::
Escuché de niño
las palabras más lejanas.
Esas primeras palabras son
las que más han influido en mí.
::::::::::::::::::::::::::
Nuestras palabras no son
como nuestras células:
a diferencia de ellas,
son las palabras más profundas
las que más nos influyen.
